Η δική σου ζωή...

Θα επιστρέψω μια σπουδαία μέρα, 

Καβάλα σε ένα χαμογελαστό σαλιγκάρι`

Θα έρχομαι απο τους μαύρους πάγους
Και θα έχω γυρίσει τις λευκές εποχές`
Θα έχω ένα δικό μου όνειρο στην πλάτη
Και λίγο ψωμοτύρι για τον δρόμο`
Θα κοιτάξω πίσω μου,
Μόνο για να κλάψω`
Πριν με δουν οι τυχαίοι διαβάτες
Και τα ολογράμματα των χαμένων ευκαιριών`
Και όταν γυρίσω την μέρα εκείνη,
Θα ξεζέψω το κατάκοπο σαλιγκάρι μου,
Θα φιλήσω τις γελαστές του κεραίες,
Και θα το ευχαριστήσω 
Που με φερε εδώ σιμά,
Στον ελεύθερο απ' τα πουλημένα χρώματα,
Δρόμο της ελπίδας`
Και στον δύσβατο νέο δρομάκο εδώ`
Που ανοίγεται η βαριά κερκόπορτα
Της δικής μου δεύτερης ευκαιρίας`
Και ανέκφραστος έπειτα,
Θα ακούσω τα υπέροχα λόγια του:
"Τίποτα δεν έχει χαθεί
αρκεί να το πιστέψεις..."  
Θα μου πει.
Και θα φύγει χαμογελαστά και γοργά, 
Όσο γοργά θα μπορούσε να φύγει...

Ουρανίσκος

"Μην ακούς το σωστό. 

Ποιος ξέρει να σου πει το σωστό, για τη δική σου ζωή...; 

Μην...το ρολόι μην κοιτάς, όλα όσα χαθήκαν μετράς,

μα τίποτα δεν έχει χαθεί..."