Ένας ένας, οι άξιοι φεύγουν. Αυτοί που άνοιξαν τις πόρτες με την μεγάλη καρδιά τους και την σπουδαία αισθητική τους.
Για τον Νίκο Παπάζογλου.
Φεγγάρια δείχνει, η οροφή
Κάποιος κοιμάται, εκεί στην στροφή
Στους δρόμους σκυφτοί, τον κοιτάν σαν χαζοί
Δεν βγαίνει ο ήλιος, δεν ήρθες κι' εσύ
Δεν η ανάγκη, είναι η σιωπή
Που με πληγώνει
κι η βροχή, βροχή στον δρόμο των σκυφτών
Δεν είναι η θλίψη, είναι η σιωπή
Που βασιλεύει στην ζωή
Ζωή στους Δρόμους των Σκυφτών
Τον σήκωσαν, φοράνε στολή,
Δυο μέρες νεκρός, εκεί στην στροφή
Στα σπίτια ειδήσεις, ξερνάνε παντού
Η βροχή συνεχίζει, μα εγώ προσπαθώ
Δεν είναι η ανάγκη, είναι η σιωπή
Που με πληγώνει
κι η βροχή, βροχή στον δρόμο των σκυφτών
Δεν είναι η θλίψη, είναι η σιωπή
Που βασιλεύει στην ζωή
Ζωή στους Δρόμους των Νεκρών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου