Πολύ αγάπη, πολλά δάκρυα χαράς...

Ο σοφός Μάρκος Αυρήλιος είχε πει:

«Να θυμάσαι πάντα τούτο: πως δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν τη ζωή ευτυχισμένη.»

Εμένα σήμερα με έκαναν ευτυχισμένο ευχητήριες καρτούλες που περιελάμβαναν αληθινές ευχές αγάπης απλές ή άλλες τόσο όμορφες που τις διαβάζω ξανά και ξανά. Απο  πραγματικούς μου φίλους και συγγενείς που ποτέ δεν θα ξεχάσω.

Ευχαριστώ τόσο πολύ. Πολύ αγάπη για να χωρέσει σε μια καρδιά μικρή.
 
Σε μία απο τις πιο δυνατές στιγμές που έφεραν οι ευχές σήμερα που βάφτισα τον μικρό μου γιο, κάποιος φίλος μου μεταξύ άλλων αναφέρει:

" Λατρεμένε μου φίλε, ... να χαίρεσαι την οικογένεια σου που ξέρω και νιώθω τι σημαίνει για σένα..."

Ευχαριστώ τόσο πολύ για την αγάπη αυτή, δε ξέρω αν θα ήμουν ο ίδιος δίχως αυτή. Μόνο γι' αυτό νιώθω πως είμαι ζωντανός σε ένα τόσο δύσκολο γύρω κόσμο.

«Κάθε άνθρωπος έχει τόση αξία, όση έχουν αυτά για τα οποία φροντίζει...» είπε επίσης ο Μάρκος Αυρήλιος.

Αν όντως είμαι κάτι, αν αξίζω κάτι, (που δεν το νομίζω στ'αλήθεια τώρα), το οφείλω μόνο στην αγάπη που συντηρώ για την οικογένεια και τους φίλους μου.

Χρόνια μου Πολλά σήμερα και στις 6 Αυγούστου.
Τόση αγάπη σήμερα, γιορτή πραγματική.

Περιμένω...

Περιμένω μια νέα αυγή αγκαλιά σου

μου λείπεις και θαρρώ θα το νιώθεις τούτο`

Περιμένω μια νέα νυχτιά στο κορμί σου`

στα στήθια σου να κοιμηθώ,

απ' έρωτα χορτασμένος.

Περιμένω ένα νέο όνειρο να πιαστώ`

γυναίκα της οικογενειακής μου εστίας

νιώσε με.

Περιμένω το όνειρο αυτό να γεννήσει

χιλιάδες ακόμα`

κι όλα την αλήθεια της ζωής να μορφώσουν,

σαν το μπουγαρίνι,

να βλαστήσουν φύλλα γυαλισμένα.

Περιμένω την αγάπη`

την ολάνθιστη,

σαν θα  φτιάξει ο καιρός

και 'ρθούν οι εποχές στην ώρα τους και στα γράδα τους.

Περιμένω το θαύμα`

λέει ο Παυλής,
αν το προσμένεις πολύ

θα σε βρει σε μια γωνιά της γειτονιάς,

σκυμμένο και απ' όλα ξαφνιασμένο.

Περιμένω την λέξη απ' τα πρόσωπα της λήθης`

μια μικρή γαμημένη λέξη.

"Εδώ".

"Είμαι".

"Ζω".

"Μακριά".

"Πια".

Πια. Δεν μπορώ να περιμένω πια...

Ουρανίσκος

Παίξε παλιάτσο, τα τραγούδια σου τελειώνουν...

Πρόλογος μιας πολύ παλιάς εποχής.

 Περνούσα με τον φίλο μου τον Νίκο πολλά τέτοια βράδια. Μόνοι μας. Είχαμε μια φοβερή επικοινωνία, μόνο με τα μάτια. Γιατί τα λόγια ήταν φτωχά. Και πως να μην ήταν άλλωστε,  αφού ντρεπόμασταν να παραδεχθούμε την νεανική ευαισθησία μας,  σε μια εποχή εφηβείας από την φύση της σκληρή.

  Ήμασταν πολύ δεμένοι κι ας άλλαξαν πολλά. Ξενύχτια, παιχνίδια, εξώφυλλα, δισκάκια που γράφαμε τότε, μουσικές που ανακαλύπταμε πριν από άλλους ή όλους νομίζαμε, ίσως κάποιες φορές, να ήταν έτσι. Κοπέλες που μας απασχολούσαν, τηλέφωνα ατελείωτα πάνω στον καναπέ, έρωτες αταίριαστοι, φαγητό με φίλους, συναυλίες, πολλές συναυλίες εντός κι εκτός και ψυχή που άλλοι τότε δεν είχαν για να καταλάβουν.

 Δεν ήμουν αυτός που είμαι τώρα μα σίγουρα η αγάπη που είχα και έχω στον Νικολάκη είναι μεγάλη κι ας μη το ξέρει πια. Χαθήκαμε κι αυτό είναι κάτι ακόμα που με πληγώνει. Ποιος φταίει δε με νοιάζει, μόνο εμένα κατηγορώ εξάλλου.

 Πάντα τέτοια εποχή, θα γυρνώ στο σπίτι του με την μυρωδιά  του "Παίξε Παλιάτσο", ένα τραγούδι του Φίλιππα που άκουγα εκείνη την εποχή, ξενυχτώντας τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια ή μισοκοιμώμενος άλλες φορές πάνω από το Phillips, περιμένοντας να τελειώσει η εγγραφή κάποιου δίσκου. 

 Και θα σκέφθομαι πάντα το ίδιο: "- ο καιρός καλοκαίριασε πάλι ε; "
Και θα αισθάνομαι πάντα καλά, θα βυθίζομαι όσο αντέχω, θα μένω για λίγο ελεύθερος όπως τότε παλιά μαζί.

 Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα χρόνια που μου χάρισες φίλε, πριν ακόμα μπερδευτούν τα πράγματα... Να είσαι πάντα καλά.

Υγ: Η συναισθηματική μου φόρτιση και ανάγκη με έκανε να ψάξω στα παλιά μου δισκάκια των Πυξ Λαξ τον δίσκο εκείνο του 1997 που ήταν πραγματικά κρίσιμος όπως λέει και ο τίτλος του. "Παίξε παλιάτσο, τα τραγούδια σου τελειώνουν", υποδηλώνοντας την πραγματική αγωνία των δημιουργών για νέο ουσιώδες και αξιόλογο υλικό. Ο δικός μου δίσκος σε σχετικώς καλή κατάσταση με μικρές φθορές γύρω γύρω, γράφει στο κάτω μέρος του με κεφαλαία:

Π Ε Ρ Ι Ο Ρ Ι Σ Μ Ε Ν Α   Α Ν Τ Ι Τ Υ Π Α. 

 Νομίζω κάπου τον πήρε το μάτι μου να εκδίδεται ξανά σε μια πολύ γνωστή εφημερίδα μια Κυριακή του Ιούλη. Ιούλης τουλάχιστον...

Πριν χρόνια πολλά

Στο σπίτι σου

ανέπνεαν οι τοίχοι τις μουσικές μας

και οι άγουρες καρδιές μας

προσμέναν αισθήματα

κορίτσια που μας πλήγωναν

μα τα σώματα επέμεναν

σε ξενύχτια που πια νοσταλγούν τα μάτια

σε νότες που πια με γερνούν σε δωμάτια

σε ετερόκλητα γιατί

σε συναυλίες και μπλουζάκια με τις κίτρινες σιλουέτες

η ανταπόκριση της Δήμητρας

οι αναμνήσεις από τα ταξίδια και τα τραγούδια

τα φώτα της πόλης και η μυρωδιά του Ιούλη

που φέρνει ο πόνος

κάθε φέτος και χειρότερα

κάθε φέτος και πιο μόνος

καμιά φορά δε νιώσαμε σαν τώρα πιο δυνατά

εγώ κι η καρδιά φίλε μου

πως γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε μόνοι.

Ουρανίσκος


" σε τέσσερεις νότες με βάζεις, με κρίνεις,
με τέσσερεις λέξεις με γερνάς..."

...Δεν ξέρω αν μπορώ... 

It's all sand...

Πάντα εδώ θα γυρνώ. James - Live in Manchester 2001.

Δέκα χρόνια μετά, τι ψάχνεις ακόμα θα μου πεις...

Μα δεν ξέρω γιατί. Καταφύγιο, αποκούμπι. Στην πιο γλυκιά μουσική, μια συναυλία που θα έδινα τα πάντα για να είμαι μέσα. Το πιο αγαπημένο μου τραγούδι, για ένα μόνο λόγο. Όλα άμμος; Όλα δρόμος; Όλα φιλία και αγάπη; Όλα μουσική; 

Όλα είναι λόγος και μουσική. 

Όλα είναι απλά. Όλα είναι απλά και μεις απλά δεν το νιώθουμε κάποιες φορές.

Όλα είναι η αγάπη και η επικοινωνία. 

Όπως αυτή η μεγαλειώδης απ' το  3:35 ανάμεσα τους. 

Όλα είναι η αγάπη της στιγμής που θα ευχόσουν να ήταν για πάντα...αν μπορούσε.

Αν θα μπορούσε να νικήσει η αγάπη, την άμμο του εγωισμού, όλα θα ήταν διαφορετικά...

Drifting through the atmosphere

Floating through this land

Sifting through one thousand years

Of sand

All sand

Falling in between the lines

Never fitting in

Someone"ll tell me what's my crime

I'm too thin

I'm too thin

Due to come back down due to come back down

I don't wanna, I don't wanna land

Due to come back down, due to come back down

I don't wanna, don't wanna land

I don't wanna, I don't wanna, land

Land

Land

This time I've a staring role

Hide the state I'm in

I'm too old to sacrifice for gold and skin

For gold

And skin

For gold

For gold

Drifting through the atmosphere

Floating through this land

Sifting through one thousand years

Of sand

All sand

Drifting through the atmosphere

Floating through this land

Sifting through one thousand years

Of sand

It's all sand

Βγάλε την μάσκα...τίποτα δεν πήρες χαμπάρι; Καλοκαίρι είναι.

Μη με κοιτάς στα μάτια.

Δεν έχεις βλέμμα καθαρό.

Κοίτα τα όμορφα μούτρα σου.

Στον καθρέφτη μίλα τους

και μάθε να μιλάς 

σαν να είσαι τουλάχιστον διευθυντής

ενός καλοκουρδισμένου γραναζιού

στο οποίο χρωστάς την θεσούλα σου.

Μη με κοιτάς στα μάτια,

Θα μου θολώσεις και το δικό μου βλέμμα.

Ουρανίσκος

Someone's got it in for me...

Όλα καλά. Θυμάμαι, συνεχίζω ξεχνώντας. Αποκλείω καταστάσεις, συγκλίνω στην μοναξιά, αποκλίνω από μια κατάσταση αυτοτιμωρίας για αμαρτίες άλλων. Όλα καλά. Να θυμηθώ να θυμίσω στον ευατό μου, να φορέσει και πάλι τα καλά του και να μην ασχολείται με τους κακοπροαίρετους. Είναι τόσο επικίνδυνοι που και μόνο η σκέψη των, θα ήταν σαν μια επίκληση στον ακατονόμαστο.

"More loved, less afraid."



Someone's got it in for me
I don't want your sympathy
Life just never turned out how I wanted it to
Could have been a shooting star
Should have made it past the bar
Would have been a winner if I ever got that far

What a state I'm in
My self-pitying
Here's another victim
Singing suffering

If only I had made the grade
Been more loved, been less afraid
I only I had scored the goal
Got the girl, or even played

What a state I'm in
My self-pitying
Here's another victim
Singing suffering

Fall, let it fall away to be born again
And oh... let it fall away
To be born again
To be born again
To be born again

My life's turned to minor chords
Lose a son and life's a bore
Can't see the point in living in the fashion anymore

What a state I'm in
My self-pitying
Here's another victim
Selling suffering

Fall, let it fall away to be born again
And oh... let it fall away
To be born again
To be born again
To be born again