Τα δέντρα που γνωρίζω έχουν ψυχή...

   "Τα δέντρα έχουν ψυχή. Είναι ζωντανά και τραγουδούν άλλοτε χαρούμενα σαν καλημέρες και άλλοτε λυπημένα σαν μοιρολόγια. Το τραγούδι τους είναι μελωδικό, μαγευτικό και δυνατό σαν την ψυχή που τους χαρίστηκε.

  Όταν θα βρεθείς στο δάσος αγάπη μου, μπορείς, αν το θέλεις, να ακούσεις και συ τα άγρια δέντρα, που τραγουδούν πανέμορφα.

   Οι οξιές και οι καστανιές πιάνουν τις ψηλές νότες και οι μεσέδες, οι παλιουριές, οι βελανιδιές και οι φτέρες τις χαμηλότερες...

- Έχεις ακούσει ποτέ το τραγούδι των δέντρων αγάπη μου;

Κοίταξε για λίγο ψηλά στον ουρανό, βούτηξε με το βλέμμα σου προς το βαθύ καταπράσινο κάμπο και μέχρι την μάγισσα θάλασσα και μετά πάλι σήκωσε το κεφάλι σου να δεις τον γαλάζιο αέρα, μέσα από τις κορφές των βουνίσιων μικρών φίλων σου. Αν είσαι συγκεντρωμένος εκείνη την μικρή στιγμή, θα ακούσεις τις νότες που παράγουν όλα τα δέντρα του βουνού.

  Αν πάλι είσαι τυχερός αγάπη μου και εκείνη η στιγμή γίνει μαγική και ξεχειλίσει την αγάπη μέσα σου, που ξέρω πως έχεις, δεν θα ακούσεις απλά το τραγούδι, αλλά συνάμα θα το αιστανθείς στο είναι σου. Κι αν αιστανθείς το τραγούδι που αναβλύζει από τα φύλλα, τα κλαδιά και τον κορμό τους, θα είναι σαν να άκουσες για πρώτη φορά το πιο όμορφο τραγούδι που έγραψες εσύ ο ίδιος. Τέτοια χαρά θα πάρεις αγάπη μου...Τέτοια χαρά θα σου δώσουν οι φίλοι σου τα δέντρα.

   Γιατί αγάπη μου, έχουν πιο μεγάλη ψυχή και είναι πιο καλά απ’ όσο μπορείς να φανταστείς.

  Μέχρι σήμερα ήξερες, πως ένα δέντρο είναι τόσο μεγαλόψυχο ώστε να σου δίνει τη σκιά του, ακόμα κι αν είσαι έτοιμος από κάτω να του βάλεις φωτιά, να το κόψεις με το πριόνι ή να το ραβδίσεις αλύπητα.

  Όμως όταν θα ακούσεις το τραγούδι του να ανεβαίνει ακόμα πιο ψηλά από το ύψος που φτάνουν τα μάτια σου ή να κατεβαίνει και να φωλιάζει στο πιο κρυφό μέρος της καρδιάς σου, τότε θα καταλάβεις πολλά αγάπη μου.

   Πως ίσως να μην έχουν ακούσει τ’ αυτιά σου, πιο όμορφη μουσική, από αυτήν που μυστικά διαβαίνει μέσα από τα μονοπάτια της καρδιάς του δάσους, στη δική σου καρδιά.

  Πως χρωστάς πολλά στις οξιές που κρατούν τα βιολιά, τις παλιουριές που παίζουν τα κρουστά, τα πλατάνια και τις καστανιές που έχουν τα τσέλα, τις φτέρες και τα ρείκια που κάνουν τις πρώτες και τις δεύτερες φωνές. Πως δεν φτάνει ούτε ένα "δάσος από λέξεις" για να περιγράψει το μέγεθος της μεγαλοψυχίας των δέντρων του δάσους.

   Πως τα τραγούδια που αγάπησες, τα κέλτικα, τα παραδοσιακά σκωτσέζικα, τα δικά σου τραγούδια είναι – δεν μπορούσε να είναι και αλλιώς – σαν τα καινούρια τραγούδια που μόλις έμαθες: τα τραγούδια των δέντρων. Τα τραγούδια που πάντα θα συντροφεύουν το μυαλό και την ψυχή σου αν μπορέσεις να τα αγαπήσεις …»

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Οι φτέρες και οι ψυχές...»

Χρόνια Πολλά και καλή Χρονιά σε όλους τους φίλους του λαγκαδιού που αποκλείστηκε απο τα χιόνια.

Τα δέντρα

Είναι ωραία τα παλιά, μεγάλα δέντρα

στέκονται δίπλα στο ποτάμι και κοιτάνε...

Δίπλα τους παίζουν τα παιδιά και τραγουδάνε

τα δέντρα ακούνε και δε βγάζουνε κουβέντα...

Κοιτάζω τα παλιά, μεγάλα δέντρα

όμως αυτά όλο τα σύννεφα κοιτάνε...

Ανατριχιάζουνε, τα φύλλα τους πετάνε

μέχρι το σπίτι σου και πέφτουν στα τσιμέντα...

Μπορείς αν θέλεις να κρυφτείς όταν θα βρέχει

κάτω από κείνα τα πλατάνια τα μεγάλα...

Μα έτσι γρήγορα το σύννεφο όπως τρέχει

η καταγίδα θα ξεσπάσει, ποιός αντέχει;...

Πήγαινε σπίτι σου, λοιπόν, και παρακάλα
να κάνει ο κεραυνός πως δεν τα είδε...
Αυτά τα δέντρα, τα ωραία, τα μεγάλα
αυτά τα δέντρα ανάμεσα σε τόσα άλλα...


Είναι ωραία τα παλιά, μεγάλα δέντρα
στέκονται δίπλα στο ποτάμι και κοιτάνε...
Δίπλα τους παίζουν τα παιδιά και τραγουδάνε
τα δέντρα ακούνε και δε βγάζουνε κουβέντα...