Έτσι αγαπάνε οι ποιητές...

.

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Για τον συνονόματο...

 Έχω κάποιους λίγους συναδέλφους που εκτιμώ και που κρέμομαι από τα χείλη τους. Ένας από αυτούς, είναι ο συνονόματος. Που έχει να πει πολλά, γιατί απλά έχει σκεφθεί πολλά. Και που έχει συσκεφθεί με το είναι του, τον απλό του ευατό. Γνωρίζει καλά τους νόμους και τα δρώμενα επειδή είναι επιμελής μελετητής, επειδή νοιάζεται για τον χαμένο σεβασμό των συνανθρώπων του, επειδή έχει και κατέχει απλώς,  ευαισθησίες σπουδαίες ακόμα. Για μένα δεν μπορώ να πω, είμαι ακόμα εγκλωβισμένος στα προβλήματα μου, στην καθημερινότητα και στα αγροτικά μου, στα κωλύματα της αποκεντρωμένης μας, ακριβής διαβίωσης. Δεν είμαι κανένας σπουδαίος, ούτε θα γίνω και ποτέ... Απλό κομμάτι της σύγχρονης πόλης που γεννήθηκα μα μίσησα είμαι. Όμως γνωρίζω πια τι θέλω. Και σε αυτό που θέλω, δεν μπορώ παρά να έχω συμμάχους ανθρώπους σαν τον συνονόματο. Ακέραιους και ρομαντικούς. Ευαίσθητους και ενίοτε δικαίως και σκληρά σκεπτόμενους. Μα πάνω απ' όλα ειλικρινείς. Τους άλλους τους ξερόλες και χαζοχαρούμενους καβάντζες τους βαρέθηκα. Καθώς και τους ψυχοπαθείς και κατ' επίφαση καλούς. Τους ανίδεους και επικίνδυνα αδιάφορους, τους καβαντζοτρελιάρηδες που πια δεν αλληλεπιδρούν με τον ανθρώπινο παράγοντα και την πραγματικότητα, τον άνθρωπο της γειτονιάς, της διπλανής πόρτας, της απλής και συνάμα δύσκολης ζωής. Τους βαρέθηκα και οι μάσκες τους πια έχουν πέσει στα τάρταρα, στα γκρέμια της χαμένης τους ντροπής.

2 σχόλια:

Stingo είπε...

Ο Θηρευτής

Θηρευτής του φωτός
μα σε φοβίζει η νύχτα,
νοσταλγός της σιωπής
μα σου σιωπούν την αλήθεια.

Μη ρωτάς οδηγούς, μην καλάρεις στη νύχτα,
είσαι ήδη στο φως, δεν είν΄ γλίσχρα η αλήθεια.

Σωτήρης 07/12/2011

Ουρανίσκος είπε...

#Stingo

Έχεις απόλυτο δίκιο,
Η αλήθεια επαρκεί
η δικιά μας αλήθεια`
η μεμψιμοιρία θα εκλείψει
υπόσχεση για το αύριο πως`
η κοινή λογική θα μεγαλουργήσει
και το δίκαιο`
κι αν θα αργήσει η άγια αυτή μέρα,
ένα είναι σίγουρο συνονόματε:
η λησμονιά και ο θυμός του τώρα,
θα γίνει άγρια και γλυκιά θύμηση συνάμα,
που θα είναι η "εκδίκηση" μας
στο αύριο της φλόγας που σιγοκαίει
συντηρώντας την θέρμη
των κρυφών μας ονείρων και οραμάτων.
Μια νέα ελπίδα και χαρά τελευταία αποζητώ στα λόγια των λίγων φίλων μου.
Σε ευχαριστώ γιατί στα δικά σου τη βρίσκω.

Ουρανίσκος Σωτήρης 16/12/2011