Παλαιστίνιες...

Νεράιδες που έπλεκαν υφαντά εψές το βράδυ μόνες
ήταν οι ίδιες που με καταράστηκαν στης πάχνης
με άγγιγμα σύγκρυο να με πιάνει
οι μούσες που ανταμώσαμε εψές μετά το δείλι
ήταν οι ίδιες που αρτηρά προσφέραν μουσικότης
στα βήματα ενός μικρού θεού εραστή της νιότης

Οι Νηρηίδες πέσανε απ τις νεφέλες κάτω
εκεί που οι άραβες χορό είχαν στήσει μέρες
και σφαίρες εμοιράζανε σε κόρες πονεμένες
από την θλίψη γιατρειά, δίχως να έχουνε βρει
δροσοσταγόνες πέσανε κι σπάσανε με κρότο πάνω στο γέρο φοίνικα
σαν άσπρα άδεια κουφάρια που ήταν γεμάτα από κακό μίσος και περιφρόνια

Οι παλαιστίνιες μάνες στο Ισραήλ αντίκρυ
από όνειρα κρυστάλλινα χωρίς ντροπή φανήκαν,
να κλαιν να σπαράζουνε και να μοιρολογούνε
πως έτσι εγεννήθηκαν, δεν μάθαν να υπακούνε
οι εβραίες οι αμαρτωλές χρονιά κατατρεγμένες
απ της θρησκείας το σπαθί παραλογούν τσεκούρι
χύνουν με κάθε οργασμό την μητρική τους φλόγα
στα στήθη ζωγραφίζοντας μια θεϊκιά εικόνα
οι μαύρες του Μισισίπι με τα άσπρα άρρωστα δόντια,
με την μιζέρια αγκαλιά δίχως την λάσπη χώρια
χτίζουν περήφανους ναούς και στους θεούς φωνάζουν
πως αδικίες γίνονται, πως τα παιδιά πονάνε
πονάν για το χρώμα τους πονάν για τον θεό τους
που είναι μαύρος κι άραβας,που είναι θηλυκός

Νεράιδες μαύρες κι εβραίες, μούσες και Νηρηίδες
δροσοσταγόνες του ουρανού, άξιες παλαιστίνιες
πάρτε σαπούνι και σκοινί, κρεμάστε την τιμή σας
απαγχονίστηκε εψές ο μαύρος άγγελος σας
το μόνο που σας έμεινε είναι το άρωμα σας