Θέλω απλά να ζήσω,
να ζήσω απλά,
αν είναι δυνατόν να ζήσω δυνατά και πολύ`
θέλω να δω τους πιο μακρινούς βιότοπους στην Αφρική
εκεί που βρίσκουν καταφύγιο τα μεταναστευτικά πουλιά που με μαγεύουν,
- σίγουρα είναι θεός που τα έφτιαξε -
και θέλω να δω και όλα τα υπέροχα βουνά του κόσμου`
σαν τα ελληνικά,
τα Κρούσσια, το Μπέλες, το Παγγαίο, το Μενοίκιο, τον Βερτίσκο, το Πάικο, το Φαλακρό, τον Χολομώντα, τα Κερδύλια, τον Όλυμπο, τη Τζένα, τον Χορτιάτη, τον Γράμμο,
την..., τον...,
ξανά και ξανά,
να κάνω διασχίσεις και κυνήγια ονειρεμένα
να μείνω στην καλύβα της αγάπης δίχως πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις
μα να μείνω απόλυτα ευτυχής όσο θα είμαι μέσα της`
θέλω να μπω στις εναλλακτικές καλλιέργειες
και πιο βαθιά να μπω στην αγροτιά και την κτηνοτροφία
να πιάνω το χώμα και το χώμα να με χαϊδεύει
να βρίσκω την πηγή και η πηγή να με ξεδιψά
να νιώθω την πίστη του θείου και της φύσης και την πεμπτουσία της οικολογίας
κι ας μη πηγαίνω συχνά στην εκκλησία
ας γίνει η απαρχή να μονιάσουν μέσα μου
όλα όσα με κρατούν στα άκρα`
θέλω να μπω σε ένα κόκκινο καράβι
μέσα σε μια γαλάζια θάλασσα
με έναν κατακίτρινο ήλιο να με ζεσταίνει
με φόντο τα βασικά χρώματα
τις βασικές αρχές και ιδέες
καθώς θα συνομιλώ στο κατάστρωμα με συνταξιδιώτες
τους πιο μεγάλους και σπουδαίους ποιητές
τους πιο περίεργους ποιητές
τους πιο φευγάτους σαν και μένα
και τους πιο καλούς μουσικούς που θα με συντροφεύουν
με τις απόκοσμες νότες και την αλληλουχία τους`
θέλω να βρω στιγμές και στιγμές
να ρουφήξω όλο το μεδούλι απ' το ταξίδι τους
να κρατήσω όλη την ομορφιά του
μαζί με τα παιδάκια μου
να ζήσω
σε μια καλύβα της αγάπης
χωρίς πολιτισμό
χωρίς εφορίες και καυσαέριο
χωρίς χαράτσια και κοινόχρηστα
χωρίς λυπημένους ανθρώπους τριγύρω
χωρίς πισώπλατα χτυπήματα στο κεφάλι
που με πονούν ακόμα
που με θλίβουν βαθιά
χωρίς έλλειψη αγάπης ούτε ένα λεπτό
χωρίς καμία επαφή με την σκληρή και απάνθρωπη πόλη
- όλα τόσο κοινότυπα, τόσο γνωστά -
μα έτσι πρέπει να είναι η σιωπή
να αλυχτά, να ουρλιάζει, να αλαλάζει, να κυλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου