Too close to heaven...

   Ο Μάρτης τελειώνει. Και δεν τελειώνει καλά. Οι ψυχή γίνεται φτέρη και με πονά. Μας πονά. Απο την μία ορθώνεται πάνω στην πλαγιά σαν αρχόντισσα, δροσερή και περήφανη, με τις φρέσκες σταγόνες υγρασίας να της δίνουν τόσο έντονα την ζωή. Τόσα που νιώθει γλυκά συναισθήματα, λες και είναι κομμάτι παραδείσου που θες να κρατήσεις σφιχτά στο είναι της ψυχής σου.

  Απο την άλλη μαραίνεται και πέφτει, ξεραίνεται μέρα τη μέρα, αποτέλεσμα του αναπόφευκτου βιολογικού της κύκλου. Ασχημαίνει, ασχημονεί, προσωποποίηση της ζοφερής κόλασης που δεν θέλεις ούτε να σκεφθείς, πόσο μάλλον να ζήσεις καθημερινά.

  Την μισώ την ψυχή, όταν ομοιάζει στην φτέρη που ξεψυχά. Δεν ξέρεις τί και πώς να εμπιστευθείς. Δεν ξέρεις τί και πώς να σκεφθείς ή να βιώσεις. Την ζωή και την αισιοδοξία της ή τον αργό ανυπόφορο και απρόσμενο θάνατο της, που φέρνει την θλίψη; 

  Ώρες σαν και αυτές, θυμάμαι έναν απο τους πιο αγαπημένους μου σκωτζέζους τραγουδοποιούς και ποιητές. Τον Mike Scott που έφθασε κοντά στον παράδεισο,  έφθασε κοντά στην αγάπη που όλοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι πρωτίστως ψάχνουν. Είτε ως νέοι ποιητές, είτε σαν τραγουδοποιοί, είτε σαν τυχαίοι διαβάτες της ζωής και απλοί άνθρωποι, είτε ως bloggers τελευταία.

  Αναμφισβήτητα όμως, για να φθάσεις κοντά στον παράδεισο της αγάπης και να τον αγκαλιάσεις τελικά, υποψιάζομαι πως πρέπει πρώτα να φλερτάρεις αρκετές φορές με τον αδυσώπητο γκρεμό της μάυρης κόλασης της θλιβερής μιζέριας. Υποψιάζομαι ή ίσως ξέρω. 

  Όλα Μανώλη μου μέσα σε όλα, εσύ το είπες τόσο σωστά. Και το χάραξες μέσα μου αυτό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την τυχαία συνάντηση μας στο καράβι για την Λήμνο και το πόσο μικρός κείμουν εκεί μπροστά σου, παρά την απλότητα σου. Να είσαι πάντα καλά, σε έχω φίλο στην ψυχή μου. Στην φτέρη δυστυχώς ψυχή μου, που ξεραίνεται αυτον τον Μάρτη.

 Όλα είναι μέσα σε όλα, το απίστευτα ακριβές γνωμικό σου.

 

All your trouble will be over, so will your pain
you are gonna see those blue skies bursting right through the rain
The higher you climb, the lower you fall
You got too close to heaven, that's all

Now in the morning you can cry all you want to
- we'll spend the whole day weeping
Right now I want you to lay down your weary head
and let me see you sleeping
You've been walking around baby, inflamed and ashamed
feeling like you're one inch tall
You got too close to heaven, that's all

You're way too hard on yourself baby
- you got some pretty basic things wrong
You wouldn't believe me if I told you why I wrote you into this song
You're looking at your heart baby, and you're calling it black
but like Icarus and like Saul
You got too close to heaven, that's all

Now I know this hurt you're feeling - I've felt these same things too
I've got spaces way down deep inside of me that are just the same as you
You wanna wrap your arms around your head, turn out the lights
and roll yourself into a ball
You got too close to heaven, that's all

Are you blinded by the brilliance ?
Are you dazzled by the Light ?
Why is it I see nothing but emptiness in your tired beaten eyes
that once were bright
I know you just can't help but run when you hear that sweet voice call
You got too close to heaven, that's all

I walked a mile for you baby
so won't you smile for me baby ?

Smile for me baby."

Mike Scott