Έτσι αγαπάνε οι ποιητές...

.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Μια μάνα που' χε ένα γιο...



Μετά απο οχτώ χρόνια σχεδόν, με κάποιους τόσο λίγους πια απο τους παλιούς φίλους του λαγκαδιού, είμαστε ακόμη απο την ίδια μεριά του πλημμυρισμένου και δίχως γεφύρια, ποταμού... Σήμερα είδα έναν για λίγα λεπτά και μέσα σε λίγες κουβέντες είπαμε τόσα πολλά. Του αφιερώνω ένα απο τα αγαπημένα μου, τελευταία, τραγούδια. 

Βροχοποιέ για σένα. Άσε τους "άλλους" να επιπλέουν στα αβαθή νερά της άγνοιας και του κενού τους.  Η ήρα απο το στάρι άρχισε πια να ξεχωρίζει...Την αληθινή μου εκτίμηση και αγάπη.

Στίχοι: Παραδοσιακό Μυτιλήνης
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά


Μια μάνα που 'χε ένα γιο,
μα ήταν λωλοπαρμένη
δεν είχε την υπομονή
για να το αναθρέψει,
και στην ποδιά της το 'βαλε,
πάει να το ρεματίσει.

Στο δρόμο που επήγαινε,
στη στράτα που πηγαίνει
μια πέρδικα την απαντά,
μια πέρδικα της λέγει:

-Μωρή σκύλα, μωρή άνομη,
μωρή μαριολεμένη,
εγώ έχω δεκαοχτώ πουλιά,
πάσχω να τ' αναθρέψω
και συ έκανες χρυσόν υγιό,
πας να τον ρεματίσεις;

Και στην ποδιά της το 'βαλε,
στο σπίτι της πηγαίνει
το έβαλε στην κούνια του,
το τραγουδά και λέει:

-Γιε μου σαν γίνεις κυνηγός,
σαν γίνεις παλικάρι,
σαν ανταμώσεις πέρδικα,
να μην τήνε σκοτώσεις.
Η πέρδικα είναι η μάνα σου
κι εγώ η μητριά σου.

1 σχόλιο:

βροχοποιος είπε...

...τι να πω ,η εκτιμηση ειναι αμοιβαια και το ξερεις....


σ'ευχαριστω φιλε μου